کشف گونه‌ای از مار‌های فسیل شده که قبلا وجود نداشتند!

به گزارش مجله خبری نگار/سیتنا،وقتی به مار‌ها فکر می‌کنید، احتمالا آنها را موجودات اجتماعی در نظر نمی‌گیرید. جدا از مار‌های بندجورابی که در طول ماه‌های زمستان صد‌ها مورد از آنها در کنار هم جمع می‌شوند، بیشتر مار‌ها انفرادی زندگی می‌کنند.

با این حال، کشف فسیلی از چهار مار که در یک مکان به خوبی حفظ شده بود و به نظر می‌رسید در خواب زمستانی بوده‌اند، نه تنها به شناسایی گونه‌ای جدید کمک کرده است بلکه اولین شواهد واضح از رفتار اجتماعی خزنده‌ها را در این فسیل فراهم کرده است.

پروفسور مایکل کالدول (Michael Caldwell)، دیرینه‌شناس از دانشکده علوم در دانشگاه آلبرتا، کانادا و نویسنده ارشد این مطالعه می‌گوید: این واقعا برای خزندگان غیرمعمول است. از میان تقریبا ۱۵ هزار گونه مختلف خزنده که امروزه زنده هستند، هیچ یک از آنها مانند مار‌های بندجورابی به خواب زمستانی نمی‌روند.

وقتی دما شروع به سرد شدن می‌کند، مار‌های بندجورابی به دنبال یک ساختار زیرزمینی مانند یک لانه قدیمی حیوانات یا یک سازه دست ساز، از جمله خانه‌ها می‌گردند تا خواب زمستانی را آغاز کنند. صد‌ها و گاه هزاران مار بندجورابی برای محافظت در آنجا جمع می‌شوند تا زمانی که بهار آغاز شود و از لانه دنج خود خارج شوند. دیگر گونه‌های مار‌ها متوجه آنچه که مار‌های بندجورابی انجام می‌دهند، می‌شوند و گاهی اوقات برای محافظت از سرما از آن استفاده می‌کنند.

یافتن چهار مار باستانی فسیل شده در کنار هم، به محققان درکی در مورد رفتار اجتماعی خزندگان داد و نشان داد که تجمع مار‌های امروزی در خواب زمستانی برای کمک به زنده ماندن آنها در ماه‌های سردتر طراحی شده است.

کالدول می‌گوید: آنها نمی‌توانند دمای بدن خود را تنظیم کنند، بنابراین باید راهی برای حفظ گرما تا آنجا که می‌توانند در طول زمستان پیدا کنند، و این کار را با تشکیل این توده‌های بزرگ انجام می‌دهند.

نکته دیگری که این نمونه‌ها را از بسیاری از نمونه‌های دیگر متمایز می‌کرد این بود که مار‌ها مفصل بندی شده بودند، به این معنی که آنها به صورت یک تکه یافت می‌شدند و استخوان‌های مهره‌های آنها به ترتیب مناسب قرار داشت. به گفته کالدول، این غیرعادی است.

او گفت: احتمالا در مجموعه‌های موزه‌های جهان، نزدیک به یک میلیون مهره مار وجود دارد. پیدا کردن آنها آسان است. اما پیدا کردن کل یک مار؟ این نادر است.

محققان با بررسی ویژگی‌های تشریحی منحصربه‌فرد نمونه‌ها، دریافتند که این گونه‌ها گونه‌ای از خانواده بوآ‌ها هستند که قبلا شناسایی نشده بودند. اندازه یکی از مار‌ها تقریبا دو برابر مار‌های دیگر بود و به محققان این امکان را می‌داد تا این گونه را در مراحل مختلف رشد ببینند.

کالدول می‌گوید: ما کمی بیشتر در مورد تکامل بوآ‌ها می‌آموزیم. به نظر می‌رسد که آنها احتمالا به عنوان مار‌هایی با جثه نسبتا کوچک شروع به کار کردند، که این جالب است.

این فسیل‌ها در غرب ایالت فعلی وایومینگ در ایالات متحده یافت شدند. این نشان می‌دهد که این گونه در حدود ۳۸ میلیون سال پیش در حال خزیدن بوده، بخش‌های شمالی و مرکزی آمریکای شمالی می‌توانستند کلید تکامل آن بوده باشند. بر اساس مکان تقریبا بکری که فسیل‌ها در آن یافت شده‌اند، محققان فکر می‌کنند که مار‌ها در نتیجه سیل مرده باشند.

کالدول می‌گوید: آنها از نظر زمین شناسی در شرایط بسیار غیرعادی حفظ شدند. فسیل‌سازی فرآیندی سخت است و به شرایط دقیقا مناسب برای حفظ موارد نیاز دارد.